Był to prawdopodobnie pierwszy polski odbiornik samochodowy. Zaprojektowany został przez E. Furtaka z przeznaczeniem do samochodu osobowego Warszawa M-20. Układ elektryczny wzorowany był na wytwarzanych ówcześnie w Polsce odbiornikach stacjonarnych. Zestaw lamp był identyczny, jak w produkowanych przez Diorę odbiornikach Aga i w ZRK Syrena i Stolica a filtry pośredniej częstotliwości z odbiorników Pionier i Mazur. Napięcie do zasilania lamp dostarczała przetwornica wibratorowa, zasilana z samochodowego akumulatora 12V.
W czasie 5 lat wyprodukowano łącznie ok. 7 tys. szt. odbiorników OS3/1 i OS3/II.