Wilhelm Rotkiewicz urodził się 27 lipca 1906 roku w Dokszycach na Litwie, zmarł 12 lutego 1983 roku w Warszawie.
Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Studia ukończył w 1929 roku ale już w roku 1928 rozpoczął pracę w Instytucie Radiotechnicznym. W Katedrze Radiotechniki UW był asystentem profesora Janusza Groszkowskiego. Pierwszy samodzielny wykład na temat odbioru radiowego i pomiarów radiowych wygłosił w 1934 r. Następne miejsca pracy to Laboratorium Radiotechniczne Biura Badań Technicznych Wojsk Łączności i Państwowa Wytwórnia Łączności. W PWŁ narodził się pierwszy słynny projekt Rotkiewicza, dwuzakresowy odbiornik detektorowy "Detefon".
W połowie 1931 roku z połączenia Państwowej Wytwórni Aparatów Telegraficznych i Telefonicznych oraz Państwowej Wytwórni Łączności powstały Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne (PZTiR). Rotkiewicz kontynuował pracę w PZTiR, początkowo jako konstruktor, później jako kierownik Oddziału Odbiorników Radiowych w Dziale Studiów. W tym okresie był autorem wielu projektów sprzętu radiotechnicznego. Były to głównie urządzenia do zastosowań wojskowych, między innymi odbiorniki krótkofalowe z podwójną przemianą częstotliwości. Z zastosować cywilnych znany jest "Amplifon", wzmacniacz z głośnikiem do "Detefona". W PZTiR pracował do wybuchu II wojny światowej.

Okres wojny spędził w Jugosławii, biorąc udział w walkach partyzanckich jako inżynier łączności.

Od października 1945 roku zajmował się organizacją Państwowej Fabryki Odbiorników Radiowych w Dzierżoniowie (późniejsza "DIORA"), w której do 1947 roku pełnił funkcję dyrektora naczelnego. Uruchamiał tu produkcję pierwszych odbiorników typu "AGA" na licencji szwedzkiej.
Od 1974 r. kierował Centralnym Laboratorium Konstrukcyjnym. W latach 1948?1964 pełnił funkcję kierownika Katedry Techniki Odbiorczej na Wydziale Łączności Politechniki Wrocławskiej. W 1954 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1962 roku ? profesora zwyczajnego. W latach 1964-1976 pracował na Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadził działalność naukowo ? badawczą w dziedzinie radiotechniki, techniki odbioru radiowego i miernictwa radiotechnicznego. Równocześnie utrzymywał kontakty z przemysłem elektronicznym. Pełnił m.in. obowiązki doradcy technicznego w Warszawskich Zakładach Telewizyjnych i Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka ("ZRK").
By nie pominąć innych, ważnych zadań, które wykonywał trzeba jeszcze wymienić współpracę z Polskim Komitetem Normalizacyjnym i Branżową Komisji Normalizacyjnej ds. Zakłóceń Radioelektrycznych przy Instytucie Łączności. Był też przewodniczącym Komisji Ekspertów ds. Oceny Jakości Odbiorników Radiofonicznych i Telewizyjnych przy Biurze Znaku Jakości.

Spisany dorobek naukowy Rotkiewicza to 11 wydanych książek naukowo-technicznych, głównie z dziedziny radiotechniki oraz ponad 50 publikacji i artykułów ogłoszonych w periodykach technicznych. Nieocenioną skarbnicą wiedzy dla dociekliwego radiotechnika lampowego jest trzytomowe dzieło "Technika odbioru radiowego".

Najbardziej znaną konstrukcją Wilhelma Rotkiewicza z lat powojennych był uniwersalny odbiornik superheterodynowy "Pionier", bohater naszego "Kącika Pioniera".

Od 1976 r. imię W. Rotkiewicza nosi Technikum Radiotechniczne w Dzierżoniowie (obecnie: Zespół Szkół Nr 1 im. prof. Wilhelma Rotkiewicza).