|
|
| Odbiornik Elektrit Patria Z - widok z przodu | Odbiornik Elektrit Patria Z - widok z tyłu na tylną ściankę |
|
|
| Odbiornik Elektrit Patria Z - widok z tyłu na chassis |
Patria jest jednym z najprostszych odbiorników które firma Elektrit produkowała w sezonie 1937/38. Jest to trzylampowy, dwuobwodowy odbiornik, ostatni który był produkowany w pionowym układzie. Wygląd odbiornika jest tradycyjny - na górze znajduje się głośnik, na dole skala i pokrętła. Skrzynka odbiornika ma bardzo prosty kształt - jest to pionowy prostopadłościan o zaokrąglonych obu przednich pionowych krawędziach postawiony na czterech dyskowatych drewnianych podstawkach. W dolnej części znajduje się duża kolorowa skala, lekko pochylona do tyłu. poniżej skali po obu jej stronach znajdują się dwie podwójne gałki. Gałki po prawej stronie odpowiadają za strojenie - pokrętło zewnętrzne służy do zmiany zakresów, wewnętrzne do strojenia aparatu. Gałki po lewej stronie regulują siłę odbioru - gałka zewnętrzna reguluje wzmocnienie odbiornika, zewnętrzna reakcję.
Ponad skalą znajduje się głośnik zasłonięty tkaniną. Tkanina widoczna na zdjęciu jest oryginalna, chociaż jej kolor wydaje się nie pasować do wyglądu odbiornika. W poprzek materiału pokrywającego głośnik przebiegają dwa poziome drewniane szczebelki, a dookoła obudowy, wzdłuż dolnej i górnej krawędzi w drewno wtłoczone są dwa mosiężne ozdobne pasy. Z tyłu odbiornika umocowany jest podwójny (dla fal średnich i długich) eliminator, nazywany też (duo)reżektorem.
Konstrukcja odbiornika jest dopracowana, jest to zresztą normalne u Elektrita. Sygnał z anteny przechodzi najpierw przez podwójny eliminator służący likwidacji wpływu silnej stacji lokalnej, potem przez przełącznik zakresów do obwodów: krótkofalowego lub średnio/długofalowego. Sprzężenie pomiędzy obwodem siatkowym a antenowym jest indukcyjne. obwód długo i średniofalowy schowany jest w kubku na chassis, obwód krótkofalowy nie jest zaekranowany i jest umieszczony pod chassis. Cewka siatkowa wraz z pierwszą sekcją kondensator zmiennego tworzy pierwszy obwód odbiornika i steruje siatką pierwszą selektody AF3. Stopień ten pracuje jako rezonansowy wzmacniacz w.cz. o regulowanym wzmocnieniu. Regulacja wzmocnienia odbywa się poprzez zmianę napięcia na katodzie lampy w zakresie 3-40V za pomocą potencjometru regulacji wzmocnienia. Zmiana napięcia na katodzie powoduje zmianę napięcia polaryzacji siatki pierwszej selektody, a co za tym idzie zmianę nachylenia i wzmocnienia lampy.
Sygnał z wyjścia stopnia wstępnego podany jest na drugi stopień oparty o triodę AC2. Obwód strojony detektora jest identyczny jak obwód strojony stopnia wejściowego, dołożona jest tylko cewka reakcyjna. Sprzężenie wyjścia wzmacniacza w.cz. z detektorem jest indukcyjne dla fal średnich i długich i mieszane: indukcyjne i pojemnościowe (od góry) dla fal krótkich. Cewka reakcyjna dołączona jest do anody lampy detektorowej przez szeregowy kondensator zmienny regulujący siłę reakcji. Do siatki sterującej lampy detekcyjnej dołączone jest także (przez przełącznik) wejście gramofonowe. Z anody detektora przebieg m.cz. doprowadzony jest do siatki sterującej lampy AL4, która pracuje jako wzmacniacz mocy i wysterowuje przez transformator jeden głośnik magnetyczny. Istnieje możliwość dodania zewnętrznego głośnika, jego gniazda podłączone są do pierwotnego uzwojenia transformatora głosnikowego, musi byc on więc wysokoomowy, lub posiadać własny transformator.
Zasilacz jest typowy i składa się z transformatora sieciowego z odczepami umożliwiającymi dostosowanie odbiornika do zasilania napięciami z zakresu od 110 do 240V. Jako prostownik dwupołówkowy wykorzystana jest duodioda AZ1. Odbiornik pracuje w układzie ze wspólnym minusem który to układ jest bardzo przez Elektrita lubiany. Ujemne napięcie wytworzone na oporniku ogólnego minusa wykorzystane jest tylko do polaryzacji siatki lampy głośnikowej. Napięcie zasilające jest filtrowane przez filtr typu Π, gdzie jako rezystor wykorzystany jest rezystor ogólnego minusa.