Od 2. poł. roku 1953 do końca 1956 na skali polskich odbiorników, występowała w miejscu Katowic nazwa Stalinogród, gdyż w okresie od 9 marca 1953 do 20 grudnia 1956 taką nazwę nosiły Katowice. Wprowadzono ją po śmierci Józefa Stalina a cofnięto po  październiku 1956. Innym ważnym wydarzeniem dla polskiej radiotechniki była wydana przez Urząd Rady Ministrów w czerwcu 1953 r. ściśle tajna Uchwała nr 418, w której zobowiązywano Ministra Przemysłu Maszynowego do wprowadzenia w produkcji odbiorników radiowych odpowiednich zmian konstrukcyjnych, w wyniku których odbieralność w zakresie fal krótkich byłaby jedynie w paśmie od 31 do 51 m. W rozporządzeniu wymienione są z nazwy odbiorniki Pionier i Aga. Taki zakres miał obowiązywać również w odbiornikach wprowadzanych do produkcji w przyszłości. Zmiany te zarządzono w celu utrudnienia odbioru polskojęzycznych audycji, nadawanych z zagranicy (Wolna Europa, Głos Ameryki, Radio Londyn), słyszalnych dobrze w pasmach 16 i 25 m. Ten stan trwał do końca roku 1956, kiedy to pasma 16, 19 i 25m pojawiły ponownie.

Oba opisane wyżej wydarzenia zostawiły swój ślad w produkowanych w Dzierżoniowie odbiornikach. Był to model Pionier U3, który miał na skali stację Stalinogród a fale krótkie zaczynały się się od 31m.

W Katalogu sprzętu radiowego z 1957 r. inż. Jan Bartkiewicz pisze: Odbiornik ma jedynie niewielkie zmiany w sposobie doprowadzenia automatycznej regulacji wzmocnienia do pierwszej elektronówki UCH21; zastosowano tu układ szeregowy, a nie jak w Pionierze U2 - równoległy. Taki drobiazg, jak wycięcie połowy zakresu fal krótkich  uszedł uwadze autora. 

Pierwsze egzemplarze Pioniera U3 pochodzą z początku roku 1954. Charakteryzują się skalą w kolorze zielonym z nazwą Stalinogród w miejscu Katowic i falami krótkimi od 31m. Z tyłu można zauważyć, że pierwszy filtr p.cz. nie ma kubka ekranującego, skalę oświetla tylko jedna żarówka a płytka z gniazdami antena - uziemienie ma wysokość 5 cm.

Nie są to jednak unikalne cechy Pioniera U3. Zieloną skalę wprowadzono już w Pionierze U2 na pocz. roku 1953, ale były jeszcze Katowice i fale krótkie od 16m. Pod koniec roku 1953 pojawił się w Pionierze U2 Stalinogród. Ostatnie egzemplarze Pioniera U2 z początku 1954 r. miały już wszystkie cechy Pioniera U3..

Pionier U3 najczęściej występował w dwóch rodzajach skrzynek drewnianych, identycznych jak Mazur (widać wycięcie w górnej krawędzi obudowy na lampę AZ1) ale nie było to regułą; mógł być również montowany w skrzynce bakelitowej. Oznaczenie U3 na tylnej ściance spotykane było w numerach fabrycznych pomiędzy 600000 a 700000.