Oznaczeniem nie różni się od poprzednika -
WW-GE-56, jest to wersja przejściowa przed "Karolinką 2". Znaczącym postępem było oddzielenie głośnika od zespołu wzmacniacza i mechanizmu, co pomogło ograniczyć zakłócenia i zniekształcenia odtwarzania, jednocześnie tworząc z pokrywy niezależną akustycznie odgrodę głośnikową. To rozwiązanie okazało się sukcesem i zapoczątkowało serię prostych gramofonów z lampowym wzmacniaczem w drewnianej, walizkowej skrzynce. Ostatnim był
Bambino-4, produkowany w pierwszej połowie lat 70-tych. Wzmacniacz jeszcze na lampach serii loctal. Model ten wytwarzany był przynajmniej w roku 1958 (odnotowany egzemplarz z nr 9617 wyprodukowany został w styczniu 1958 roku).
Gramofon charakteryzuje się dobrym brzmieniem, podobnym do konstrukcji z zabudową "schodkową", jednak ze względu na umieszczenie głośnika na zewnątrz - nieco innym (opinia jednego z redaktorów). W momencie premiery rynkowej była to konstrukcja nieznacznie przewyższająca jakością odtwarzania np. gramofony "chlebaki" z ramionami produkcji Muza Poznań, głównie ze względu na mniejszy nacisk igły na płytę. Nieprecyzyjny i głośny mechanizm obrotowy, napędzający talerz od zewnątrz, nadal pozostawiał wiele do życzenia.
Dodatkowe oznaczenie "[b]" pochodzi od autora opracowania, dla odróżnienia tak samo oznaczonych modeli, nie było używane przez producenta i nie niesie żadnych dodatkowych informacji.